Skoro istnieje dobro, to musi być też zło. Według większości chrześcijan najwyższą formą tego pierwszego jest Bóg. Jego przeciwnikiem, który symbolizuje wszystko co najgorsze - Szatan. O tym upadłym aniele możemy przeczytać w Biblii i wielu przepowiedniach dotyczących czasów ostatecznych. Jedna z nich cieszy się ostatnio szczególną popularnością. Zobacz również: Kolejne dramatyczne wizje Krzysztofa Jackowskiego. Taki ma być 2019 rok Wielu interpretatorów tej świętej księgi uważa, że już wkrótce ludzkość ma doświadczyć ogromnego cierpienia - informuje Wszystko za sprawą diabła, o którym pisze św. Jan w Apokalipsie. Według badaczy oznacza to koniec „Tysiącletniego Królestwa Bożego”. Bardzo dosłownie mówi o tym dwudziesty rozdział. I pochwycił Smoka, Węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan, i związał go na tysiąc wtrącił go do Czeluści, i zamknął, i pieczęć nad nim położył, by już nie zwodził narodów, aż tysiąc lat się dopełni. A potem ma być na krótki czas uwolniony - wynika z wizji, jakiej miał doświadczyć ewangelista. Portal przekonuje, że „tysiąc lat właśnie się dopełnia”. Oznacza to, że Szatan zostanie uwolniony i będzie mógł przez jakiś czas czynić zło. Wszystko po to, by nawrócili się ci, którzy jeszcze nie uwierzyli lub zwątpili w Boga. Zobacz również: Dramatyczna przepowiednia Benedykta XVI. Miał wizję na temat Kościoła A gdy się skończy tysiąc lat, z więzienia swego szatan zostanie zwolniony. I wyjdzie, by omamić narody z czterech narożników ziemi, Goga i Magoga, by ich zgromadzić na bój, a liczba ich jak piasek morski. Wyszli oni na powierzchnię ziemi i otoczyli obóz świętych i miasto umiłowane; a zstąpił ogień od Boga z nieba i pochłonął ich - czytamy w wersetach 7-9. Ma z tego wynikać, że nie wszyscy doczekają sądu ostatecznego i powrotu Jezusa. Niektórzy zostaną zgładzeni „ogniem z nieba” za to, że dali się omamić Szatanowi. Według wielu interpretatorów Biblii - ma się to wydarzyć w najbliższej przyszłości. Zobacz również: Przerażająca wizja siostry Łucji o III wojnie światowejZnamiona okrągłe uważa się za znaki dobre, natomiast tym o spiczastych kształtach przypisuje się znaczenie negatywne. Im większe i ciemniejsze jest znamię, tym silniejsze jego oddziaływanie.
Z książki wynikał łatwy do zrozumienia przekaz, dzięki odpowiednio zbudowanym zdaniom i doborze wyrazów. Autor, gdy posługiwał się wyrazem "szatan", to rozpoczynał go małą literą "s". Atutem okazał się słowniczek wybranych terminów, które były zagadkowe, a miały znaczenie przy omawianiu duchowych zagrożeń.
Krzyż to symbol chrześcijaństwa. Przypomina o męce i śmierci tych, którzy na nim zawiśli. Różnorodność chrześcijaństwa wiąże się z ilością przedstawień krzyża i możliwościami pojmowania go. Czy wiesz, w ilu formach jest przedstawiany ten znak? Krzyż łaciński W Rzymie krzyż był znakiem cierpienia i haniebnej śmierci złoczyńcy. Śmierć polegała na odpowiednim ułożeniu ciała tak, by był odczuwalny nacisk na klatkę piersiową, a w konsekwencji ukrzyżowany udusił się. Jedynym sposobem na wzięcie oddechu było unoszenie i powolne opuszczanie ciała. Skazaniec, który miał być powieszony na krzyżu, musiał najpierw wnieść poziomą belkę na miejsce, w którym dokonywała się egzekucja. Według badań historyków i archeologów Jezus nie niósł całego krzyża na Golgotę, tylko jego część. Sama belka ważyła około 50 kilogramów. To, jak dokładnie wyglądał krzyż Jezusa, wciąż pozostaje otwartym tematem. Jednak pamiętajmy, że najwcześniejsi chrześcijanie byli przekonani, że krzyż składał się z dwóch belek - pionowej wbitej w ziemię i poziomej, do której przybijano ręce. Krzyż łaciński jest najbardziej znanym symbolem chrześcijaństwa, który od razu jest kojarzony z postacią Jezusa Chrystusa. Monte Grappa, Włochy (fot. Luca Baggio / Krzyż grecki W odróżnieniu od krzyża łacińskiego krzyż grecki składa się z dwóch belek tej samej długości. Na jego planie były projektowane chrześcijańskie budowle sakralne. Architektura bizantyjska charakteryzowała się kościołami krzyżowo-kopułowymi. Kopuła znajdowała się nad miejscem przecięcia się ramion krzyża. W chrześcijaństwie jego wygląd miał symbolizować cztery strony świata, natomiast w wymiarze duchowym linia pionowa oznaczała łaski Pana, a pozioma działanie człowieka. Obecnie krzyż grecki można spotkać na herbie i fladze Grecji oraz Szwajcarii, jest również symbolem służb zdrowia, aptek, organizacji pomocy medycznej i charytatywnej (np. Międzynarodowego Ruchu Czerwonego Krzyża). grecki krzyż na fladze Grecji (fot. fdecomite (Greek flag Uploaded by tm) [CC BY via Wikimedia Commons) Krzyż patriarchalny (kardynalski) Przypomina krzyż łaciński, jednak ma dodatkową jedną, mniejszą poprzeczkę. Symbolizuje ona tabliczkę, która według Ewangelii znajdowała się na krzyżu Jezusa. Na początku chrześcijaństwa używali go patriarchowie i arcybiskupi. Może być nim oznaczona świątynia, która podlega bezpośrednio władzy kardynalskiej z ominięciem władzy biskupiej. Krzyż ten jest pierwowzorem krzyża prawosławnego, któremu dodano poniżej jeszcze jedną belkę. Krzyż patriarchalny (biały, na czerwonym tle) w herbie Węgier Krzyż jerozolimski Pierwotnie używano go w Jerozolimie, która była zdobywana przez wyprawy krzyżowe. Krzyż ten symbolizuje pięć ran Chrystusa. Inne interpretacje wskazują na Jezusa i czterech ewangelistów, podobnie jak przy krzyżu greckim - na cztery strony świata lub też na Ziemię Świętą i cztery królestwa, z których wywodziło się rycerstwo i krucjaty. Dziś ten krzyż przyjmują pielgrzymi, których celem jest odwiedzenie Ziemi Świętej. Wtedy krzyż ten nosi nazwę Krzyża Pielgrzyma do Ziemi Świętej. Krzyż jerozolimski (Carlo Raso / / domena publiczna) Krzyż prawosławny Kościoły wschodnie i zachodnie uważają go za najbardziej autentyczną kopię Krzyża Pańskiego. Na zachodzie oznacza się nim cerkwie słowiańskie, stąd też przyjmuje nazwę krzyża słowiańskiego. Najpopularniejszy w prawosławiu krzyż ma osiem końców, a pod nim często jest umieszczany wizerunek czaszki. Według źródeł apokryficznych to czaszka Adama, bo właśnie pod krzyżem Jezusa miał znajdować się jego grób. Stąd też Golgotę nazywa się Miejscem Czaszki. Cmentarne krzyże prawosławne (fot. pixabay) Krzyż celtycki Powstał jako pogański przedchrześcijański symbol, ale obecnie jest akceptowany przez Kościół. Jest charakterystyczny dla chrześcijaństwa celtyckiego, był bowiem używany podczas ewangelizacji, a potem chrystianizacji Celtów. Jego znaczenie jest nieco kontrowersyjne, gdyż był używany w kontekście amuletów, niektórzy twierdzą wręcz, że to znak szatana. Jednakże takie same oskarżenia kieruje się ku krzyżowi św. Piotra. Przeczytaj też o irlandzkim lesie, który wyrósł... na kształt krzyża. Celtycki krzyż na miejscu kościoła św. Gordiana (fot. Chris Eilbeck [CC BY-SA via Wikimedia Commons) Krzyż papieski Mogą się nim posługiwać w swoich herbach papieże. Trzy poprzeczne belki symbolizują potrójną rolę papieża rzymskokatolickiego jako: Biskupa Rzymu, Patriarchy Zachodu i Następcy świętego Piotra. Może być nim oznaczona świątynia, która bezpośrednio podlega władzy papieskiej. Krzyż laskowany Znany również jako krzyż złączony. Jego ramiona symbolizują Chrystusa jako dawcę wszelkich łask. Występuje w herbie Kalabrii, regionu w południowych Włoszech. Krzyż liliowy To połączenie krzyża greckiego oraz wielkiej litery M. Oprócz Jezusa ukrzyżowanego symbolizuje Maryję, która uczestniczyła w Jego męce. Krzyż ten przybierał różne barwy: zielony był symbolem hiszpańskich zakonów rycerskich z Alcantary, a czerwony rycerzy z Calatravy. Chi Rho Jeden z najstarszych chrystogramów używanych przez chrześcijan. Składa się z nałożenia dwóch liter: Chi "Χ" i Rho "Ρ", czyli dwóch pierwszych liter, od których rozpoczyna się greckie tłumaczenie Imienia Chrystus - ΧΡΙΣΤΟΣ. Cesarz Konstantyn używał tego symbolu jako swojego godła. (fot. By (modified: Dbachmann) [CC BY ], via Wikimedia Commons) Różnorodność wyżej przedstawionych krzyży wynika z wielu form pojmowania Boga i głoszenia wiary. Rodzaje krzyży nie wiążą się tylko z wielokulturowością, ich kształt i symbolika mogą pochodzić również od świętych i założycieli zakonów. Oto przykłady: Krzyż świętego Andrzeja Jego pochodzenie jest ściśle związane z krzyżem, na którym zawisł święty Andrzej. Widnieje on między innymi na fladze Szkocji, a powszechnie spotykamy go na znakach drogowych przed przejazdami kolejowymi. Święty Andrzej był bratem świętego Piotra, stąd też oficjalne godło Stolicy Apostolskiej odwołuje się również do niego. Dwa klucze symbolizujące władzę przekazaną świętemu Piotrowi są ułożone na znak krzyża św. Andrzeja. Krzyż św. Andrzeja w Polsce jest również wykorzystywany do oznaczenia przejazdu kolejowego (fot. By Adrian Grycuk (Own work) [CC BY-SA pl], via Wikimedia Commons) Krzyż świętego Jakuba Święty Jakub Apostoł zginął śmiercią męczeńską przez ścięcie głowy mieczem. Stąd też bierze się wygląd tego krzyża. Jego podstawą jest ostrze, a ramiona i górny koniec mają kształt lilii. Najczęściej przedstawia się go w czerwonej barwie na białym tle. Obecnie jest używany szczególnie przez pielgrzymów udających się do Santiago de Compostela, gdzie znajduje się grób świętego Jakuba. (fot. pixabay) Krzyż świętego Jerzego Jego pierwowzorem jest krzyż grecki, jednak poziome boki tego krzyża zostały wydłużone. Widnieje na fladze Wielkiej Brytanii, Gruzji i Genui. Legenda głosi, że święty Jerzy stoczył walkę ze smokiem, stąd też stał się on symbolem odwagi i waleczności. Ze względu na jego bohaterski czynustanowiono Wojskowy Order Świętego Męczennika i Zwycięzcy Jerzego. Krzyż św. Jerzego na fladze Anglii (fot. By Steve Webster [CC BY via Wikimedia Commons) Krzyż świętego Klemensa Święty Klemens był ceniony przez świętego Piotra i miał zostać jego następcą. Ponieważ był bardzo młody, nie miał na tyle odwagi, by podjąć się tego zdania. Po śmierci św. Linusa i św. Anakleta zmuszono go jednak do tego. Po 9 latach został wygnany z Rzymu i skazany na pracę w kamieniołomach na Krymie. Tam często brakowało wody. Gdy Klemens zauważył zwierzę kopiące w ziemi, podszedł do niego i zaczął robić dokładnie to samo. W tym momencie z ziemi wytrysnęło źródło, co sprawiło, że Klemens zyskał chwałę. Wydarzenie to stało się głośne, a Klemens uważał, że była to ingerencja Pana Boga. Przez swoje świadectwo ewangelizował robotników i niewolników. Nie spodobało się to cesarzowi i kazał go wrzucić do Morza Czerwonego z kotwicą powieszoną na szyi. Dlatego krzyż świętego Klemensa jest potocznie nazywany krzyżem marynarskim. (© Copyright Martin Addison / CC BY Krzyż świętego Piotra Historia krzyża nawiązuje do śmierci apostoła Piotra, który zawisł na krzyżu głową w dół. Krzyż ten jest profanowany przez satanistów, którzy wykorzystują go w swoich praktykach. Stąd też - niezgodnie z prawdą - jest czasem nazywany "krzyżem satanistycznym". Papież Jan Paweł II użył go podczas pielgrzymki do Izraela w 2000 roku. Ten gest stał się powodem licznych nieporozumień i oskarżeń o bluźnierstwo. Krzyż świętego Piotra widnieje między innymi na wieży kościoła luterańskiego pod wezwaniem świętego Piotra w Veitsiluoto w Finlandii (fot. RicHard-59 (Own work) [CC BY-SA via Wikimedia Commons) Krzyż Tau Kształt krzyża nawiązuje do greckiej litery Tau. W księdze Ezechiela (Ez 9,4) czytamy: "Przejdź przez środek miasta, przez środek Jerozolimy i nakreśl ten znak TAW na czołach mężów, którzy wzdychają i biadają nad wszystkimi obrzydliwościami w niej popełnianymi". Stąd krzyż ten jest uznawany za znak odkupienia i pieczęć wybranych. Święty Antoni Pustelnik nosił z sobą laskę w kształcie tego krzyża, dlatego jest z nim kojarzony. (fot. Abraham Sobkowski OFM [Public domain], via Wikimedia Commons) a następnie wykonaj. w zeszycie zadania. Zamach Kordiana na cara kończy się jednak klęską, przede wszystkim dlatego, że spiskowiec nie wierzy. w skuteczność i sensowność jakiegokolwiek działania, a z drugiej strony jest człowiekiem czynu. W efekcie nad narodem zapanował Szatan z uczuciami rozpaczy, przekleństwa, niewiary. W Piśmie Świętym smok to synonim węża. I jeden, i drugi symbolizuje szatana i jego potęgę (por. Ap 12). O ile na Dalekim Wschodzie kult smoka bywa łączony ze szczęściem, to dla chrześcijan ów potwór nigdy nie będzie przyjacielem. W sztuce sakralnej symbol ten pojawia się w kontekście klęski szatana wobec zmartwychwstałego Pana. Początki to czasy Konstantyna Wielkiego i jego zwycięstwa nad barbarzyńcami. Cesarz kazał wówczas sporządzić nad wejściem do pałacu swoją podobiznę ze znakiem krzyża, „niżej zaś” – jak pisze Euzebiusz z Cezarei – „w postaci smoka spadającego w przepaść owego nieprzyjaciela rodzaju ludzkiego, który za pośrednictwem bezbożnych tyranów zwalczał Kościół Boży”. Wybijano też monety z wizerunkiem węża strąconego w otchłań labarum (sztandar ze znakiem krzyża). Także wizerunki świętych z atrybutem smoka podkreślają ich zwycięstwo mocą Chrystusa nad szatanem. Dlatego bestia przebijana jest mieczem, lancą lub przepędzana znakiem tej formie przedstawia się archanioła Michała, św. Jerzego i św. Małgorzatę, dziewicę i męczennicę. Ich rzeźby, obrazy i witraże zdobią wiele świątyń diecezji gliwickiej. Hagiografia wspomina też inne dziewice smokobójczynie: Julianę, Marinę, Perpetuę, Wiktorię i Martę, siostrę Łazarza, która uciekłszy przed prześladowaniami na teren obecnej Francji, pokonała tam smoka Tarasque’a, grasującego w lesie nad Rodanem. Warte uwagi są oryginalne wizerunki inspirowane tekstem Apokalipsy. Wśród współczesnych witraży w kościele św. Jacka w Bytomiu-Rozbarku siedmiogłowy smok korzy się u stóp Niewiasty – Maryi. Zupełnym unikatem jest polichromia, odkryta w 2015 r. w kościele św. Jerzego w Gliwicach-Ostropie, z wielogłową bestią wiozącą na grzbiecie Wielką Nierządnicę – wszetecznicę wciela się też w detal i ornamenty. Sztuka romańska stosowała często ten motyw w dekoracji kapiteli kolumn, baz świeczników, upiększaniu inicjałów. Wymowa jest wciąż ta sama: klęska diabła. W czasach gotyku we Francji bestia zadomowiła się na szczytach kościołów w formie rzygaczy (ozdobne zakończenie rynny). Znaczenie grup smoczych usadowionych wokół dachu było nieco inne. Ostrzegały przed złem, zawsze czającym się w pobliżu dobra, ale jednocześnie przed złem chroniły. Wierzono bowiem, że demony uciekają na widok swego obrazu. Na szczęście poranek Zmartwychwstania zmienił status smoka raz na zawsze. Choć nie znikł jeszcze ze sceny historii, dzieła sztuki przypominają, że jego los został przesądzony. Autorka jest konserwatorem zabytków diecezji gliwickiej. « ‹ 1 › » oceń artykułSzczepionka, według największych organizacji, takich jak WHO, uznawana jest za w pełni bezpieczną, potrzebną i ratującą życie. Warto zacząć od tego, że żadna organizacja nie stwierdziła nigdy, że szczepionka, jakikolwiek z preparatów, jest niebezpieczna czy niepotrzebna - wręcz przeciwnie. Szczepionki uznawane są za ratujące
Autorzy: Jakub Jagodziński, Magdalena Mikrut-MajeranekTagi: Ciekawostki i rocznice, Historia kultury i sztuki, Inne dzieła kulturyOpublikowany: 2020-10-29 11:39Licencja: wolna licencjaOd kilku dni na ulicach polskich miast trwa strajk kobiet. Znakiem, który obrały sobie protestujące za swój symbol jest błyskawica. W toczącej się dyskusji wiele osób zarzuca im, że korzystają z nazistowskiej symboliki, przypominając, że błyskawica pojawiała się na mundurach SS i Hitlerjugend. Okazuje się, że korzenie znaku sięgają znacznie głębiej. Thor walczący z gigantami, Mårten Eskil Winge, 1872 (domena publiczna) O symbolach i młotach ThoraSymbole funkcjonują w różnych kulturach od początku istnienia naszego gatunku. Nierzadko w obrębie poszczególnych społeczności ten sam symbol mógł mieć całkiem inne znaczenie lub po prostu dla danej grupy go nie mieć. Symbole były manifestacją tożsamości etnicznej, kulturowej czy religijnej. Niekiedy pojawiały się jako odpowiedź na kryzys związany z zagrożeniem własnej tożsamości. Takim przykładem mogą być wczesnośredniowieczne, wikińskie, miniaturowe zawieszki w kształcie młotów Thora, które upowszechniły się w Skandynawii (głównie tereny Danii i zachodniej Szwecji) po mających tam miejsce procesach chrystianizacyjnych, jako dowód przywiązania do dotychczasowych PiorunachNiektóre symbole zmieniały znaczenie i wymowę w zależności od kontekstu kulturowego. Takim przykładem może być piorun. Na terenach wczesnośredniowiecznej Słowiańszczyzny był to symbol boga Peruna. Świadectwa pioruna/błyskawicy jako symbolu wierzeń słowiańskich znamy z naczynia z Romaszek, gdzie jak dowodził A. Gieysztor, zawarty został znak piorunowy (tam rozumiany jako sześciobok z trzema krzyżującymi się przekątnymi).Z badań etnograficznych wiemy jak olbrzymie znaczenie miał piorun w wierzeniach ludowych Słowian. Jak wskazał K. Moszyński w wierzeniach ludów słowiańskich zjawisko burzy funkcjonowało jako dwa skrajne fenomeny – chmury, wichry, grad, ulewy i mrok były wrogie człowiekowi, zaś po jego stronie wskazywano jasny świat błyskawic i piorunów. Dawniej na niektórych obszarach Słowiańszczyzny człowieka trafionego piorunem uznawano za szczęśliwca, a nawet bożego swastykachRozpatrywanie symboli wymaga dobrego rozpoznania kontekstów kulturowych, inaczej prowadzi do nieporozumień. Przykładowo – swastyka w środowisku historyków zajmujących się problemem II wojny światowej będzie zupełnie innym symbolem niż swastyka, którą analizują archeolodzy zajmujący się pradziejowymi naczyniami. Anachronizm i brak osadzenia w ścisłym systemie kodów kulturowych mogą potencjalnie prowadzić do nieporozumień. Ten sam symbol miał całkiem inne znaczenie w zależności od okresu i kultury, którą reprezentował. W latach 30. XX wieku był to symbol nazistowskiej zagłady, zaś dla garncarzy na przełomie epoki brązu i żelaza, był to uniwersalny symbol kultowy. Wówczas z kosmogramu usunięto cztery odcinki i powstała swastyka, mająca symbolizować cztery dynamiczne właściwości słońca. Petroglif ze swastykami, góry Gegham, Armenia (fot. Karen Tokhatyan, CC BY-SA Piorun a SS oraz HitlerjugendWiele osób wskazuje dziś na podobieństwo symbolu protestujących kobiet do tego wykorzystywanego przez nazistów. Czy słusznie? Niemieckie mundury rzeczywiście zdobił specyficzny znak. Jednakże nie była to, jak powszechnie się przyjmuje, błyskawica, a runa Sig, która oznaczała zwycięstwo, ale reprezentowała też słońce. Z kolei podwójna runa Sig znalazła zastosowanie jako symbol SS. Stało się tak w 1933 roku, kiedy emblemat ten opracował Walter Heck, pracujący jako grafik dla Ferdinanda Hoffstattera – producenta emblematów i insygniów w Bonn. Znak ten odczytywano jako „Zwycięstwo, Zwycięstwo!”. Członkowie NSDAP, budując swoją tożsamość w oparciu o dawną germańską potęgę, odwoływali się zarówno do mitologii germańskiej, jak i runicznego alfabetu. Runy wykorzystywała organizacja paramilitarna Schutzstaffel (SS), Hitlerjugend czy Sturmabteilung, czyli Oddziały Szturmowe NSDAP, które utworzono w 1920 roku, w Republice Weimarskiej. Były to bojówki, koncentrujące swoją działalność na ochronie zgromadzeń partyjnych, a następnie oddziały masowej organizacji wojskowej Narodowosocjalistycznej Niemieckiej Partii błyskawicy nie jest obcy także polskiemu wojskuWykorzystanie znaku pioruna, tudzież błyskawicy nie jest niczym nowym. Nie należy go łączyć jedynie z jedną, konkretną organizacją, bowiem symbol ten był bardzo często stosowany. Obrali go sobie za swoją oznakę na przykład przedstawiciele Grup Szturmowych, czyli drużyn harcerskich, działających w czasie okupacji oraz Powstania Warszawskiego, a listopadzie 1942 roku zostały formalnie podporządkowane Kedywowi Armii Krajowej. W ich przypadku piorun wpisany był w literę „G”. Namalowany symbol „GS” z napisem „GS idą do szturmu” wykonany w 1944 roku podczas powstania warszawskiego przez Stefana Wiecheckiego „Wiecha" (domena publiczna) Błyskawica to również motyw przewodni, który pojawia się na wielu korpusówkach, czyli oznakach korpusu osobowego w Wojsku Polskim i pozostałych służbach mundurowych np. w wojskach łączności czy radiotechnicznych – 3. Wrocławska Brygada Radiotechniczna. Piorun (podwójny) od 2018 roku znajduje się także na korpusówce służby kontrterrorystycznej. W swoich szponach błyskawicę trzyma także orzeł – symbol Jednostki Specjalnej im. Cichociemnych Spadochroniarzy Armii Krajowej – więcej, żołnierze, którzy mieli szczególne zasługi w dziedzinie łączności sił zbrojnych otrzymywali odznakę „Znak Łączności”. Na tarczy widnieje ręka trzymająca miecz, który jest symbolem waleczności. Z kolei za ręką znajdują się trzy błyskawice, oznaczające łączność kablową, radiową i osobową. Takim wyróżnieniem honorowano wojskowych, którzy od listopada 1918 do października 1920 spędzili minimum rok na froncie w polskich formacjach wojsk łączności oraz co najmniej przez 5 lat pełnili służbę czynną w łączności z pozytywną, bądź byli zaliczeni przez co najmniej 5 lat do rezerwy wojsk łączności i odbyli dwa ćwiczenia z wynikiem dobrym. Odznakę tę mogli otrzymać także żołnierze wojsk łączności: oficerowie służby stałej i rezerwy, podchorąży, którzy ukończyli z wyróżnieniem kurs w Centrum Wojsk Łączności lub szkołę podoficerską w formacjach wojsk łączności. Korpusówka wojsk łączności (Własna praca Kwz, domena publiczna) Polecamy e-book Michała Beczka – „Wikingowie na Rusi”Michał Beczek„Wikingowie na Rusi”14,90 złWydawca: PROMOHISTORIA [ ebooków: PDF, EPUB, MOBI (bez DRM i innych zabezpieczeń)Jaka jeszcze jest symbolika błyskawicy/pioruna?Słowo „błyskawica” można mieć jeszcze inne konotacje. Wiele razy pojawia się bowiem w Biblii. W Ewangelii według Mateusza czytamy: „Wejrzenie jego było jak błyskawica, a szata biała jak śnieg” (Mat. 28, 2-3). Z kolei na monetach rzymskich pojawiał się orzeł z błyskawicami w pazurach. Ptak, król przestworzy był atrybutem Zeusa (Jowisza), dlatego też ukazywany był razem z piorunami, które stanowiły broń. Przydomek „Błyskawica” nosił też starożytny dowódca kartagiński – Hamilkar Barkas, ojciec podaje Władysław Kopaliński w swoim „Słowniku symboli” piorun, ale też błyskawica i grzmot, symbolizują budziciela życia najwyższą twórczą siłę, boską moc tworzenia i niszczenia, ale też naruszenie normy, przemianę, szybkość, krótkość chwili czy wiosnę, płodność i natchnienie. Symbol ten znany jest także w hinduizmie i wedyzmie. Stanowił bowiem atrybut Siwy i Wisznu oraz pojawia się także w wielu tekstach kultury. Motyw ten wykorzystuje Adam Mickiewicz, pisząc: „Młodości! (...) jako piorun twoje ramię" (Oda do młodości 50—51 Mickiewicza). Z kolei w kulturze zakorzeniło się także powiedzenie „jak piorun (grom) z jasnego nieba”, które można tłumaczyć jako nagłe, niespodziewane, nieoczekiwane, zaskakujące zdarzenie czy otrzymanie jakiejś wiadomość, najczęściej kojarzącej się pejoratywnie. Grom to także iskra zapalająca, inicjująca jakieś działanie. Po symbol ten chętnie sięgają także twórcy popkultury. Jest on znakiem rozpoznawczym Flasha, członka Ligi Sprawiedliwości, superbohatera. To oczywiście fikcyjna postać z serii komiksów wydawanych przez DC Comics, która po raz pierwszy pojawiła się jako Jay Garrick w komiksie „Flash Comics” #1, w styczniu 1940 roku. Z kolei w komiksie „Showcase” vol. 1 #4, w październiku 1956 roku zastąpiono go Barrym Allenem. Posiada charakterystyczny czerwony kostium z żółtą błyskawicą na klatce widnieje też w logo AC/DC, australijskiego zespołu hardrockowego, założonego w Sydney w 1973 roku przez braci Angusa i Malcolma Youngów, który w piosence „Thunderstruck” śpiewa tak:Thunder, thunder, thunder, was caughtIn the middle of a railroad trackI looked roundAnd I knew there was no turning back(...)Znak ten znają także miłośnicy serii książek o Harrym Potterze Rowling, bowiem główny bohater ma na czole bliznę w kształcie błyskawicy. Zgodnie z fabułą, jest to pozostałość po użyciu przez Voldemorta zaklęcia przeciwko piętnastomiesięcznemu dziecku. Dekoracja przedstawiająca Flasha, wykorzystana w promocji samochodu Kia Forte Koup na wystawie LA Auto Show w 2012 roku (Fot. tofuprod, CC BY-SA ) A dobrze znany każdemu znak sygnalizujący, że coś znajduje się „pod napięciem”? Twórca tego oznakowania także wykorzystał najprostsze możliwe skojarzenia, malując błyskawicę, która kojarzy się z prądem. W tym zastosowaniu motywu błyskawicy nie można doszukiwać się żadnego ukrytego się nad znaczeniem poszczególnych oznaczeń nade wszystko należy mieć na uwadze, że rozmaite inicjatywy, firmy, instytucje tworząc swoje logo, znak firmowy zawsze wybierają jakiś symbol. To semantyczny środek stylistyczny, mający jedno dosłowne znaczenie oraz wiele ukrytych, które należy doprecyzować. Ich znaczenie ustalane jest arbitralnie. W teorii komunikacji przyjmuje się, że symbol to znak, przedmiot lub czyn oznaczający coś innego niż on sam, dzięki umowie zawartej pomiędzy członkami kultury, którzy go używają. Pamiętajmy o tym, że to twórcy/użytkownicy symbolu/loga definiują, a niekiedy redefiniują jego znaczenie. To oni ostatecznie są najlepszym źródłem do wyjaśnienia konkretnego który może wpływać na międzykulturowe nieporozumienia jest gest kciuka podniesionego do góry, którego genezy można dopatrywać się w starożytnym Rzymie i walkach gladiatorów. Może on oznaczać aprobatę, ale w niektórych azjatyckich krajach symbolizuje coś zgoła odmiennego. Podobnie jest z symboliką barw. Biel w kulturze Zachodu to znak niewinności i czystości, jednakże już w Japonii i Indiach symbolizuje żałobę i nieszczęście. Podobnie jest z kolorem różowym, który Europejczykom może kojarzyć się z infantylnością, ale także stereotypowo traktowany jest jako „niemęski”. Tymczasem w Japonii to jeden z najpopularniejszych posiadają wiele znaczeń, a ich odczytanie uzależnione jest od kultury, którą reprezentuje osoba analizująca je. Nie bez przyczyny już malowidła na ścianach jaskiń paleolitycznych miały takie, a nie inne kolory. Mamy też barwy heraldyczne, ubiory sakralne czy kolory sygnalizacji drogowej. Jednym słowem kolory pełnią wiele funkcji - rozpoczynając od informacyjnej aż do symbolicznej. Kolor jest jedynie pewnym rodzajem medium, które niesie ze sobą konkretny kod, a jego właściwie odczytanie uzależnione jest od narzędzi, jakimi dysponuje osoba dekodująca. Co więcej, przyjmuje się, że barwy mają także ważne znaczenie dla budowania tożsamości zbiorowej oraz integracji społecznej - mamy przecież pomarańczową rewolucję, białe kołnierzyki, czarne koszule czy żółte powyższe przykłady chcieliśmy wskazać na wielowymiarowość i wieloznaczność symboliki stosowanej na przestrzeni Gieysztor, Mitologia Słowian, Warszawa Rozkazów z 19 czerwca 1937, nr 7, poz. Jurek, Znaczenie symboliczne i funkcje koloru w kulturze [w:] Kultura – Media – Teologia, 2011 nr 6, s. Kopaliński, Słownik symboli, Warszawa Kwapiński, Ryty i mity, Gdańsk 1987 .K. Moszyński, Kultura ludowa Słowian, cz. II, Warszawa 2010 (org. 1934)T. O’Sullivan, J. Hartley, D. Saunders i inn., Kluczowe pojęcia w komunikowaniu i badaniach kulturowych, Wrocław Strzelczyk, Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian, Poznań 2007M. Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa e-book Darii Czarneckiej – „Przewodnik po Polskim Państwie Podziemnym 1939-45”Daria Czarnecka„Przewodnik po Polskim Państwie Podziemnym 1939-45”Wydawca: PROMOHISTORIA [ ebooków: PDF, EPUB, MOBI (bez DRM i innych zabezpieczeń)Rak (21 czerwca - 22 lipca) Raki, znane ze swojej głębokiej emocjonalności i wrażliwości, zasługują na miano jednego z najczystszych znaków zodiaku. Ich serce jest tak wielkie, jak kosmiczna przestrzeń, z której pochodzą; są pełne empatii i zrozumienia dla innych. Często stawiają potrzeby innych przed swoimi, co jest dowodem naWszystko zaczęło się od jednego z kilku zdjęć ze Strajku Kobiet w Kraśniku, które na swoim profilu na Facebooku zamieścił w poniedziałek Michał Stawiarski. To dyrektor biura posła z Kraśnika Kazimierza Chomy (Prawo i Sprawiedliwość) i syn marszałka województwa lubelskiego. Na wspomnianym zdjęciu (później usuniętym) na pierwszym planie jest pani Anna*, która uczestniczyła w kraśnickim proteście. Jest uczennicą jednej ze szkół Zakładu Doskonalenia Zawodowego w Kraśniku. Jest osobą pełnoletnią. „Widziałem nagrania z protestu pod CKIP (Centrum Kultury i Promocji w Kraśniku - red.) i Biura poselskiego, jestem przerażony” – napisał Michał Stawiarski, który nieco wcześniej stwierdził, że sam „zaliczył upadek”, ale „karę poniósł” i „swoje odpokutował”. „Dziewczynki 13-18 lat krzyczą jeb.. PIS jeb.. Dudę Jeb.. Kaczyńskiego.. Jeb.. Chomę i usłyszałem Jeb.. Stawiarskiego „"Wypierdal... Wypierdal.. z Pisiorami moja Pusia nie Jarusia, mnóstwo dzieci. Ciężko mi się otrząsnąć do tej pory (…)” (pisownia oryginalna) – opatrzył opisem zamieszczone fotografie. Komentarzy pod tym publicznym postem jest blisko 300. Jedną z osób wypowiadających się jest wychowawczyni sfotografowanej uczestniczki strajku, która zwracając się do autora posta, napisała: Tutaj nie ma logiki tu jest wojna. Musimy się przygotować do bardzo radykalnych działań. Obrona kościołów, szkół, domów. Niech policja zacznie egzekwować prawo (pisownia oryginalna). Pisała też o tym, że radni, podsycający nastroje u „opętanych złością i nienawiścią dzieciaków”, powinni ponieść „dotkliwe konsekwencje”. „Wszyscy. Gówniarze też. Kto walczy z Bogiem ten przegra”. Zobacz także: Protest kobiet w Kraśniku – Tymi wpisami mojej wychowawczyni poczułam się urażona – mówi nam pani Anna, która za udział w proteście dostała uwagę. – Podobnie jak mój kolega, który na opublikowanym przez pana Stawarskiego zdjęciu stał koło mnie – podkreśla. Jej wychowawczyni skontaktowała się też z mamą 18-latki. – Komentowała moje „złe” zachowanie – relacjonuje pani Anna. – Nie miałam nawet szansy niczego wytłumaczyć, zostałam zakrzyczana. Kiedy zdążyłam powiedzieć, że jestem tego samego zdania co córka, pani podniesionym tonem dokończyła swój przekaz. Nie dała mi dojść do głosu. Po czym powiedziała: „Do widzenia” i się rozłączyła – relacjonuje nam mama uczennicy. Nauczycielka postanowiła skomentować też ostatnie wydarzenia, pisząc do swojej uczennicy. – Z tego co wiem, ta wiadomość trafiła również do innych uczniów i to nie tyko z mojej klasy – twierdzi pani Anna. Ich treść upublicznił dzisiaj administrator profilu na Facebooku Inne Życie Kraśnika. Nauczycielka odniosła się do symbolu protestujących – czerwonej błyskawicy. Jej zdaniem „błyskawice nosili esesmani, zabójcy, hitlerowcy w obozach koncentracyjnych, funkcjonariusze Gestapo, włoscy faszyści i Ukraińcy palący Warszawę po Powstaniu Warszawskim. Mordowali i gwałcili kobiety od dziecka po staruszki w ruinach Warszawy”. - „Ktoś kto ten znak dla protestów wymyślił miał jeden cel: żeby szerzyło się zło, żeby młodzi ludzie oddawali się na usługi Zła. Błyskawica to symbol szatana. Niektórzy z was więc demonstrują, że chcą mu służyć? Bo czym jest udział w protestach, które nawołują do niszczenia kościołów?”. Nauczycielka zagroziła też, że „każdy, kto będzie prowokował w czasie lekcji zdalnych nieodpowiednią symboliką zostanie z tych lekcji wyrzucony”. – Ta upubliczniona na Faceboku korespondencja nauczycielki z uczniami w ogóle mnie nie dziwi. Jest w stylu tej nauczycielki – przyznaje jedna z byłych uczennic. – Cieszę się, że skończyłam już tę szkołę i nie muszę mieć zajęć z tą nauczycielką. Wiele nerwów to mnie kosztowało – przyznaje inna z byłych uczennic tej szkoły. – Prawdą jest, że była taka konwersacja z uczniami klasy, której pani Małgorzata jest wychowawczynią – potwierdza Ireneusz Jarmuł, dyrektor Szkół Zakładu Doskonalenia Zawodowego w Kraśniku. – Ta nauczycielka jest bardzo dobrym pedagogiem. Mam o niej jak najlepsze zdanie. Nigdy nie było na nią żadnych skarg. Zdaniem dyrektora, szkoła nie jest jednak miejscem na wygłaszanie opinii zamieszczonych przez uczniów jak i nauczycieli. – Naszym priorytetem jest jak najlepsze przygotowanie uczniów do matury oraz egzaminów zawodowych. I na tym powinniśmy się skupić, a nie komentowaniem obecnych wydarzeń politycznych. Na pewno będę tę sytuację dokładnie wyjaśniał. Będę rozmawiał zarówno o tym z nauczycielką, jak też uczniami. – Napisałam to z troski o moich uczniów, dbając o ich bezpieczeństwo, ponieważ jako wychowawca dbam o ich rozwój, zarówno fizyczny, psychiczny, jak i duchowy – mówi nam nauczycielka. Ale to są przecież dorosłe osoby. – Ale ciągle są uczniami. Jak nimi nie będą, to nie będą do nich pisać i pytać, czy wiedzą w czym uczestniczą. To co napisałam wynika tylko z troski o nich, bo nauczyciel to jest drugi rodzic. Taką akceptację dali mi rodzice, żeby się troszczyć o ich dzieci. I dodała: Proszę nie niszczyć mojego dobrego imienia. * imię zmienione Dlatego na razie przede wszystkim skup się na zdobywaniu siły. Wycisz się i przemyśl, co będzie Ci potrzebne, żebyś w długofalowej perspektywie miał pewność co do swoich decyzji. Nigdy nie pozwalaj sobie na to, żeby jakiś problem, który ma duże znaczenie, był przez Ciebie ignorowany. Czterolistna koniczyna, podkowa i kominiarz to znane symbole szczęścia. Niewiele jednak osób wie, dlaczego uznano je za znaki dobrego losu. Widząc kominiarza należy złapać się za guzik, ponieważ niegdyś gospodynie właśnie za guzik ciągnęły rzemieślnika do swojego domu, by od niego zaczął pracę. Czterolistna koniczyna, podkowa i kominiarz to znane symbole szczęścia. Niewiele jednak osób wie, dlaczego uznano je za znaki dobrego losu. Widząc kominiarza należy złapać się za guzik, ponieważ niegdyś gospodynie właśnie za guzik ciągnęły rzemieślnika do swojego domu, by od niego zaczął pracę. Chociaż niewiele osób przyznaje się do wiary w zabobony, to niektóre symbole mają także znaczenie religijne, np. podkowę wieszano w pozycji, przypominającej literę „C”, by uczcić imię Jezusa Chrystusa. Kasia gotuje z zapiekanka z makaronem i kiełbasą Czterolistna koniczynka Czterolistna koniczyna to jeden z najpopularniejszych symboli przynoszących szczęście. Zwykle koniczynki mają tylko trzy listki, ale w rzadkich sytuacjach dochodzi do mutacji, w wyniku których rośnie cztery lub nawet pięć listków. Niektóre tradycje przypisują znaczenie każdemu listkowi: pierwszy oznacza nadzieję, drugi wiarę, trzeci miłość, czwarty szczęście, a piąty pieniądze. Znalezienie pięciolistnej koniczynki ma oznaczać rychły ślub. Według podań wygnana z Raju Ewa miała ze sobą zabrać koniczynkę, by przyniosła jej szczęście. Inne legendy głoszą, że celtyccy druidzi uznali czterolistną koniczynę za amulet, który pozwala na komunikowanie się ze zmarłymi. Kominiarz i jego guziki Istnieje przesąd, według którego widząc kominiarza trzeba jak najszybciej złapać się za guzik – swój, osoby, która stoi obok lub guzik samego kominiarza. Wersje są różne, ale według każdej ma to przynieść szczęście w najbliższym czasie. W przeszłości gdy kominiarz odwiedzał jakąś miejscowość, każdej gospodyni zależało na tym, żeby najpierw przyszedł do ich domu. Wynikało to z tego, że miał wtedy jeszcze czysty, niepobrudzony sadzą kombinezon i podczas pracy nie narobiłby dodatkowego bałaganu. Przekonanie do tego kominiarza uważano za dobry znak, a samą gospodynię za szczęściarę. Podobno kobiety ciągnęły rzemieślnika do domostwa właśnie za guzik. W Wielkiej Brytanii za dobry znak uznaje się także sytuację, gdy panna młoda zobaczy kominiarza w dniu swojego ślubu. Jej źródłem jest legenda o królu Brytanii Williamie, któremu w XI wieku życie uratował właśnie kominiarz. W ramach wdzięczności zaprosił rzemieślnika na wesele córki i od tego czasu wizyta reprezentanta tej profesji na różnych uroczystościach była wręcz pożądana. Królicza łapka – staroceltycki symbol szczęścia Królicza łapka jest uznawana za symbol szczęścia i amulet. Jej noszenie ma przynosić dobrobyt i chronić od złego. Zwyczaj noszenia króliczej łapki pochodzi z tradycji celtyckich – każdy chłopiec musiał przejść inicjację, która składała się z kilku etapów. Jednym z pierwszych było upolowanie królika. Złapanemu zwierzęciu ucinano łapkę i wręczano chłopcu jako amulet podczas ostatecznej ceremonii kończącej inicjację. Podkowa – brzuszkiem do góry czy do dołu? Podkowa nie tylko ma przynosić powodzenie i dobrobyt. Wierzono, że ma także działanie ochronne i powieszona nad drzwiami zamyka dostęp siłom nieczystym. Nie ma zgody co do pozycji, w jakiej ma wisieć podkowa. Według jednej wersji powinna wisieć brzuszkiem do góry, ponieważ złe moce nie odważą się przejść pod takim łukiem. Inna mówi, że podkowa powinna wisieć jak litera U, gdyż szczęście, które do niej raz wpadnie, już nigdy nie wypadnie. Skąd w ogóle pomysł, że podkowa ma przynosić szczęście? Wyjaśnia to legenda, według której do Świętego Dunstana z Canterbury pewnego razu zgłosił się diabeł z prośbą, by podkuć mu kopyta. Dustan za pomocą fortelu miał zmusić czarta do podpisania paktu, według którego nie ma wstępu do domostw oznaczonych podkowami. Boże Narodzenie ma swoje symbole. Zobacz, co oznaczają, symbole Bożego Narodzenia: choinka, gwiazda betlejemska, jemioła. Czy wiesz, jak zrobić indiański amulet, który ochroni śpiącego przed koszmarami? Czytaj więcej: łapacz snów – nie tylko biżuteria. Znaczenie, symbolika. Czerwony, żółty, niebieski, pomarańczowy... Czy wiesz, co oznaczają kolory? Poznaj symbolikę barw. "Biblia Szatana" Suligi to bardzo dobra pozycja, jeśli chcemy w skrócie poznać dzieje kart tarota. Zawarte zostały różne spojrzenia na sprawę, różne hipotezy i zasłyszane teorie, dzięki czemu czytelnik otrzymuje całkiem zgrabny zbiór najistotniejszych kwestii. Pentagram - znaczeniePentagram (znany także jako gwiazda pitagorejska) to charakterystyczny wielokąt foremny. Niestety nie jest znany twórca ani historia jego powstania. Wiadomo jedynie, że pierwszy odnaleziony Pentagram pochodzi mniej więcej z 3500 roku przed naszą erą. Znajdował się on w Ur - ważnym ośrodku cywilizacji mezopotamskiej. Jedna z teorii mówi, że Pentagram to symbol pięciu kluczowych życiowych zasad. Są to:SprawiedliwośćCnotaMiłośćMądrośćPrawdaMimo to mało kto w dzisiejszych czasach kojarzy ten wielokąt z życiową harmonią i mądrością. Pentagram to niewątpliwie jeden z najbardziej charakterystycznych i rozpowszechnionych symboli w dawnych kulturachCharakterystyczna pięcioramienna gwiazda w kole znana była od wieków w różnych cywilizacjach. Często uznawana była za symbol magiczny, który budził powszechny respekt, a nawet może zdziwić fakt, że Pentagram przez mistyków pitagorejskich został nazwany symbolem zdrowia i życia. Z kolei Babilończycy wierzyli, że Pentagram posiada właściwości ochronne. Z tej przyczyny rysowali charakterystyczne wielokąty w ważnych dla nich miejscach. Astronauta zmoczył wodą ręcznik. Niby zwykła czynność, ale wykonana w kosmosie, wygląda jak magiaCo ciekawe, nawet na wczesnych etapach chrześcijaństwa Pentagram miał zupełnie inne znaczenie niż obecnie. Do pewnego momentu ta charakterystyczna pięcioramienna gwiazda w kole symbolizowała pięć ran Jezusa Chrystusa. Musimy pamiętać, że znanych jest kilka typów pentagramów. To Pentagram Biały i Pentagramy Czarny. Czym się one od siebie różnią i w jakich celach są współcześnie wykorzystywane? Wyjaśniamy. Odwrócony Pentagram - symbol szatanaCo oznacza Odwrócony Pentagram, którego wierzchołki skierowane są w dół? To właśnie wspomniany już symbol satanistyczny. Nie powinniśmy myśli go z Pentagramem Białym, który takiej symboliki nie Pentagramy odzwierciedlają władzę żądz nad rozumem. Często wpisuje się w nie głowę kozła, a także dodatkowe symbole - np. odwrócone krzyże, czy liczbę 666. Oprócz tego Odwrócony Pentagram może: być otoczony pojedynczym kołem;być otoczony podwójnym kołem;być otoczony wężem, który pożera własny ogon. Inne nazwy Odwróconego Pentagramu to CzarnyPentagram Baphometa W tym drugim przypadku nazwa odnosi się do synkretycznego bóstwa, któremu cześć mieli rzekomo oddawać taka popularność?Warto także wspomnieć, skąd wzięła się powszechna znajomość Pentagramu jako znaku szatna. Wszystko zaczęło się od tego, że autor "Biblii Szatana" Anton Szandor LaVey wykorzystał Odwrócony Pentagram dla potrzeb tworzonego przez siebie książka ta została wydana w 1969 roku, a sam Kościół Szatana powstał w 1966 roku w USA. Odwrócone Pentagramy były powszechnie stosowane przez jego wyznawców. To więc wpłynęło na upowszechnienie Pentagramu we współczesnych czasach. Białe pentagramy - ochrona przed czarną magiąZupełnie inną symbolikę posiadają Białe Pentagramy (inna nazwa, z którą możemy się spotkać, to Pentakle). Pojawiają się one różnych talizmanach i amuletach. Były także obecne w wielu wierzeniach pogańskich. Głównym zadaniem Białego Pentagramu jest ochrona jego właściciela przed urokami i czarną magią. Kościół Katolicki odradza jednak korzystanie z tego typu ochrony. Zdaniem katolickich duchownych takie amulety i talizmany są przedmiotami okultystycznymi. Już w okresie średniowiecza Białe Pentagramy nazywane były stopami wiedźmy lub czarcimi ogonami. Połącz kropki w pentagramie. Satanistyczne broszury w szkołach na Florydzie na równi z egzemplarzami Biblii >>Pentagram - o tym pamiętajNajstarszy Pentagram, który udało się odnaleźć, pochodzi z 3500 roku przed naszą erą. Znajdował się on w Ur - miejscu bardzo ważnym dla cywilizacji mezopotamskiej. Mógł być wówczas używany jako królewska pieczęć. Z biegiem lat ten charakterystyczny wielokąt doczekał się także wielu innych zastosowań i znaczeń. O czym jeszcze warto pamiętać?Pentagram przez mistyków pitagorejskich został nazwany symbolem zdrowia i wierzyli, że Pentagram posiada właściwości ochronne. Z tej przyczyny rysowali charakterystyczne wielokąty w ważnych dla nich wczesnych etapach chrześcijaństwa Pentagram miał zupełnie inne znaczenie niż obecnie. Do pewnego momentu ta charakterystyczna pięcioramienna gwiazda w kole symbolizowała pięć ran Jezusa Pentagram, którego wierzchołki skierowane są w dół, to wspomniany symbol kolei głównym zadaniem Białego Pentagramu jest ochrona jego właściciela przed urokami i czarną także:W podstawówce odwołano tydzień z Harrym Potterem. Rodzice: Propaguje magię i okultyzmAukcja pamiątek związanych z okultyzmem i polowaniami na wampiry
Poczytaj o magii. Te znaki zodiaku nie owijają w bawełnę. Są szczere do bólu. Sześć najbardziej zaborczych znaków zodiaku. Mają silną potrzebę kontroli. Pięć nieznanych faktów o zodiakalnym Skorpionie. Czwarty was zaskoczy.
Franciszkański znak „TAU” Geneza franciszkańskiego znaku – „TAU” (w oparciu o pracę magisterską fr. Czesława Gadacza OFMCap) EZECHIELOWE TAU Badając różne teksty Starego Testamentu i zwracając uwagę na tekst Ezechiela (9, 4), można zauważyć wiele różnych interpretacji. I tak fragment ". . .nakreśl ten znak TAW. . . " jest tłumaczony na takie sposoby: "...naznacz thau..." ; "...naznacz X . : . " ; " . . . oznacz krzyżem. . . " ; " . . . i uczyń znak . . , " . Widoczne więc są duże rozbieżności co do sposobu tłumaczenia tego tekstu. Biorą się one stąd, że dzisiejsza litera hebrajska Taw (Tau) w kwadratowym alfabecie ma swoje słowne znaczenie "znak". Okazuje się jednak, że użyta litera alfabetu u Ezechiela jest bardziej pierwotna i jest w postaci "x" lub "+". Dowodzą tego: - Listy Lachisha z ok. 590 roku, które napisane zostały w alfabecie fenicko-hebrajskim z czasu z przed wygnania, a więc z czasu, kiedy swą działalność profetyczną w Babilonii prowadził Ezechiel - bezpośrednio przed i po upadku Jerozolimy (593-571) ; - monety z okresu przed i po Chrystusie ; - wypowiedź św. Hieronima (+420), który stwierdza, iż antyczna hebrajska Tau była w kształcie krzyża . Hieronim coś wiedział o historii rozwoju starego znaku krzyża Tau do nowszego kwadratowego znaku hebrajskiego alfabetu. Da się to odczuć w jego komentarzu do Ezechiela, gdzie potwierdza słuszność późniejszego chrześcijańskiego znaczenia treści Ezechielowego Tau, jako znaku krzyża wyciśniętego na czole, wyraźnie wskazując na starą formę pisania litery współczesnej mu rabinistycznej symboliki. Potwierdza to potem św. Beda, gdy spostrzega: "Chcę abyście wiedzieli, że ponieważ u Samarytan litera Tau posiada podobieństwo do krzyża, jakkolwiek u Hebrajczyków została zmieniona. Przeto przez Tau, które rozumie się jako znak, rozpoznawani są ci, którzy noszą znak krzyża na czole i w sercu oraz przez wiarę, wierzą w mękę Chrystusa i mogą być zbawieni" . Septuaginta więc tłumaczy ten tekst opisująco, używając tylko słowa "semeion". Hieronim natomiast wyraża to dokładniej, dodając Tau, być może sugerując się Orygenesem, który to, za Akwilą Teodocjuszem stwierdza, że lepiej Taw nie tłumaczyć, a pozostawić takim jakie jest . Tak pozostawione, oryginalne Tau dotarło do chrześcijan, choć już w między czasie nabrało ono znaczenia i interpretacji semickiej i greckiej. Można tu jeszcze postawić pytanie, czy Ezechiel znał krzyżowanie jako wyrok skazujący. Otóż mógł znać, bowiem fragment Księgi Pwt 21,22n interpretowano jeszcze przed powstaniem chrześcijaństwa w odniesieniu do wykonania wyroku śmierci przez ukrzyżowanie . Trzeba jednak powiedzieć, że nie mógł Prorok utożsamiać krzyża śmiercionośnego z Tau. Nadał mu znaczenie paschalne, ale tego, że drzewo śmierci nabierze zbawiennego znaczenia nie musiał się spodziewać, podobnie jak nie spodziewali się tego nawet sami Apostołowie. GRECKIE TAU Od pierwszego tysiąclecia przed Chrystusem zaczęto używać pisma spółgłoskowo-samogłoskowego, wywodzącego się z fenickiego pisma alfabetycznego - pisma greckiego. Od niego pochodzi pismo łacińskie i cyrylica. W piśmie fenickim litera t, znajduje się na 22 miejscu, ale nie jest to ostatnia litera alfabetu jak w alfabecie hebrajskim, choć jej graficzny wygląd jest identyczny, tzn. "x" lub "+". Ta litera ma też swa wartość liczbowa 400. Natomiast grecka litera Tau, ma wygląd dużej litery T, a jej wartość liczbowa wynosi 300. Występuje ona również na 22 miejscu i też nie jest ostatnią literą alfabetu. Grecy dokonują zamiany graficznej biblijnego Tau z formy "x" na T. W konsekwencji tego przestawienia znak ten nabiera nowych wartości interpretacyjnych, chociażby nawet związanych z jej wartością liczbową, czy formą budowy. Co do formy, to składa się ona z: "kreski poziomej (cheraia), wzniesionej na kresce linii prostopadłej, pionowej (iota)" 1. Już dla pogańskich Greków Tau przywoływała obraz krzyża, jako instrument kary. Jest więc uosobieniem życia i haniebnej śmierci niewolników - symbolem grzesznego końca życia. Można na to znaleźć przykład w krótkim dziełku Lucjana z Samosaty (+200) "Procesy Liter". Jest to krótkie opowiadanie powstałe pod wpływem ewolucji mowy, gdzie litera Tau w procesie sądowym za narzucanie się ukarana jest wyrokiem jaki sama reprezentuje przez swój widzialny znak, bo - mówi Lucjan - tyrani zapożyczyli od litery Tau formę drzewa, na którym krzyżowali skazanych na śmierć. Ale poza tym drastycznym kojarzeniem litery Tau Grecy znają jeszcze inne. Otóż wzrokowo ta litera przedstawiała maszt statku z poprzeczną reją. Kreska pionowa (iota) to maszt, natomist reja to keraja, kreska pozioma. Poeta Auzoniusz (+395) z Bordeaux określił tak Tau: "Jak maszt nosi swoją reję, tak ja w ten sposób jestem Tau". Nie będzie więc dziwić rozprzestrzenianie się całej tej "żeglarskiej" egzegezy Tau. Ta egzegeza dotyka formy wizualnej litery, ale chlubi się także z niespodzianek literackich, jakie niesie ze sobą. Jest ona bogata w odwoływanie się do "Odysei", w której to widzimy Ulissesa przywiązanego do masztu statku. W tym wypadku krzyż jest utożsamiany przez żeglarzy i rybaków z "ostatnią deską ratunku", tak jak maszt w czasie sztormu. Ten temat "żeglarski" nie został zapomniany nawet kiedy grekę zastosowano na zachodzie. Raban Maur (+856) śpiewał jeszcze pochwały krzyża, wykorzystując te same obrazy. W rzędzie obrazów znanych od Minucjusza Feliksa spostrzega się tajemnicę krzyża: w przecinających się czterech kierunkach niebieskich, w locie ptaka, w postaci płynącego człowieka, w statku z jego masztem i w literze tau, spostrzega on wyraźnie wyciśnięty znak tajemnicy krzyża. Jak już wcześniej wspomniano litera Tau ma swoje znaczenie liczbowe. Jako liczba 300 może podlegać pitagorejskim spekulacjom liczbowym wskazując na magię liczbową i w ten sposób wyrażać niezwykłe, głębokie myśli. 300 jest złożone z 3 x 100, a 100 to jest 10 x 10, zaś 10 jest liczbą doskonałą. W tym jednak momencie magia literowa mogła zetknąć się z talmudycznym tłumaczeniem Tau jako końca i wypełnienia (wykonania i spełnienia) Prawa. Na tej podstawie Chromacjusz z Akwilei (+407), przyjaciel Hieronima i Rufina, pisze: "w jocie i kresce Prawa można dostrzec misterium krzyża, ponieważ litera i cecha, która ją przewyższa, tworzą obraz tego krzyża, który zapowiedziany przez prawo i Proroków nie zmieni się, nie przeminie nigdy". Tau - 300, a w tym śmierć i życie razem, koniec i wypełnienie znaku krzyża. Późno judaistyczna alegoryzacja liter dokonała się tylko na podstawie greckich zrozumiałych spekulacji liczbowych, całkiem właściwych i z tego utworzyli własny system talmudycznej gematrii. Sedno tego skomplikowanego rozumienia liter, słów Pisma Świętego tkwi w tym, że przedstawia się pewne słowa biblijne w ich greckim znaczeniu lub na odwrót, że tłumaczy się lub interpretuje biblijne dane w sensie słownym tak, aby odkryć tajemnice ukryte w znakach literowych. Można więc stwierdzić, że Tau była dla ludzi o grecko-rzymskiej kulturze znakiem: - haniebnej śmierci, - symbolem śmierci i życia, - symbolem ratunku. SEMICKIE TAU Żydzi posiadając alfabet stopniowo opracowywali odpowiednie objaśnienia dla każdej litery. Miały one wiele różnych znaczeń słownych i symbolicznych, w zależności od potrzeb. I tak w piśmie starosynajskim litera Tau od niepamiętnych czasów posiada(a znaczenie "znaku sądu" . Natomiast Talmud mówi, że Bóg stworzył świat począwszy od 22 liter, gdzie "x" była to ostatnia litera alfabetu i dlatego uważa się ją za symbol końca i symbol zamknięcia . Litera ta mogła nabrać specyficznego znaczenia dla Izraelitów już podczas niewoli egipskiej, gdzie była używana w nieco odmiennej formie; którą zwą "ankiem", krzyżem kluczowym, który w alfabecie hieroglifowym oznaczał "życie". Podobnie bowiem wyglądał klucz, za pomocą którego otwierano śluzy Nilu . Przez Egipcjan stosowany był, także jako pieczęć. W pouczeniach Amen-em-ope można wyczytać: "Nie mów: nie mam grzechu i nie wysilaj się, by szukać sporu. Grzech dotyka boga, opieczętowany jest jego palcem..." . "Można tu wspomnieć stelle Samsi-Adada V (824-810), Assurbanipala II (883-859), Salmanassara III (858-824) na których widnieją symbole krzyża" . Potwierdzeniem tego może być fakt znaczenia odrzwi domów przez Izraelitów. Był więc ten znak czytelny tak dla duchownych, jak i świeckich . Problem dotyczący tajemnicy Tau chciał rozwiązać już Orygenes. Z tego powodu przeprowadził wywiad: "kiedy wypytywaliśmy Hebrajczyków, czy na podstawie ojcowskiej tradycji mogliby podać nam informacje o literze Tau, oto co usłyszeliśmy. Jeden powiedział, że litera Tau zajmuje ostatnie miejsce wśród 22 liter w kolejności w jakiej zostały ułożone. Ostatni zatem znak przyjęty został dla oznaczenia doskonałości tych, którzy jako cnotliwi płaczą i boleją nad grzechami ludu i współczują sprzeniewierzonym. Drugi mówił, że litera Tau jest symbolem tych, którzy zachowali prawo, jako że u Hebrajczyków prawo nazywa się Torą, a ponieważ pierwszą literą tego słowa jest Tau, więc oznacza ona tych, którzy żyją według tego prawa zbawczego . Trzeci natomiast, należący do tych, którzy zawierzyli Chrystusowi twierdził, że według starej pisowni litera Tau przypomina swym kształtem krzyż i jest zapowiedzią tego znaku, który chrześcijanie kreślą na czole i który czynią wszyscy wierni, gdy przystępują do jakiejkolwiek pracy, zwłaszcza zaś zaczynając modły lub lekturę Pism Świętych" . To co stwierdził ten ostatni należący do judeochrześcijan potwierdza pismo przypisywane Barnabie. Tak przedstawiałaby się, w skróconej formie, różnorodność interpretacji litery Tau, jest ona: 1/ w piśmie starosynajskim: - znakiem sądu, - pieczęcią, - znakiem uwiarygodnienia, 2/ u (talmudystów?): - symbolem końca, -symbolem doskonałości, -znakiem zachowywania Tory. SENS ZNAKU TAU W NAWIĄZANIU DO HISTORII. Zadaniem męża w lnianych szatach były dwie czynności: "rozpoznać" i "oznaczyć" (opieczętować) (Ez 9,3-4). Rozpoznać: Oto ten człowiek wysłany przez Jahwe ze swego tronu na sąd zbawienia, ma przejść przez cale miasto Jeruzalem i rozpoznać sprawiedliwego i grzesznika, aby kara nie dotknęła jednakowo jednego jak i drugiego. Właśnie ten sens odpowiedzialności indywidualnej i zbiorowej, który stawia znak zapytania począwszy od Księgi Rodzaju przez usta Abrahama (Rdz 18,23), wyjaśnia się poprzez proroków Jeremiasza i Ezechiela w sposób szczególny. BIBLIJNA PIECZĘĆ Fakt pieczętowania jest bardzo znany tak w Biblii, jak i w życiu. Od najdawniejszych czasów używano pieczęci jako podpisu i symbolu dane j osoby (zob. Rdz 38 , 18 ) i jej władzy ( zob. Rdz 41, 42; 1 Mch 6, 15). Materia i znak (odcisk) były bardzo różne. Na ogół w Izraelu pieczęć znajdowała się w pierścieniu lub wieszano sobie ją na szyi. Nikt by się jej nie pozbył bez poważnej przyczyny (por. Jr 22,24). Jej użycie odpowiada podwójnej funkcji: zalakować, aby zamknąć tajemnicę, zaświadczyć, potwierdzić, umacniając świadectwo posiadacza. Pieczętuje się kamień, aby uczynić go nienaruszalnym (Dn 6,17), kamień przy grobie (Mt 27, 60), otchłań, gdzie wrzuca się szatana (Ap 20,3), tekst przymierza (Ne 9,38; 10,1), wyrok królewski (Est 3,10; 8,2-8; por. 1 Krl 21,8). Fakt pieczętowania zawsze wskazuje na przynależność lub posiadanie (Pwt 32,34). Zwój opieczętowany może być przeczytany jedynie przez tego, kto ma prawo otworzyć jego pieczęcie (Iz 29,11). Źródło, ogród, pomieszczenie opieczętowane wzbraniają wstępu osobie obcej (Pnp 4, 12; Dn 14, 10). Sam człowiek robi sobie tatuaże, aby uzewnętrznić swoją przynależność do bóstwa - ktoś powie: "Ja należę do Jahwe", inny będzie nosił na piersi imię Jakuba. Ktoś napisze na ręku: "należący do Jahwe i będzie nazywał się Izrael" (Iz 44,5). Nie możemy nie zacytować na tym miejscu owego pięknego tekstu, w którym Izajasz mówi o tym zwyczaju, aby wyrazić wybór i wielką miłość Boga do swego ludu: "Patrz, oto wyryłem cię na obu dłoniach" (Iz 49,16). Dzięki wielkiej wadze, jaką posiadała pieczęć w codziennym życiu, z biegiem czasu stała się ona symbolem i nabrała znaczenia teologicznego w sposób dwuwymiarowy: zalakowanie i poświadczenie, które daje początek nowemu pojęciu: "pieczętować w Duchu". Pierwszy wymiar pieczętowania znajduje się przede wszystkim w apokalipsach. Przechowuje się zapieczętowane wizje (Dn 8, 26; 12, 4. 9; Ap 10, 4), z wyjątkiem Ap 20, 10, gdzie czas jest krótki i nic nie zdoła odwrócić wydarzeń, które mają nastąpić (zob. też Iz 29,11; 8,16) . W Dn 9, 24 pieczęć nabiera innego znaczenia. Opieczętowano nieprawości i nikt ich już nie odnajdzie. Jest to jakby tajemnica sakramentalna Boga, który przebaczył. W drugim wymiarze - jako poświadczenie - znajdujemy pieczęć w przeróżnych tekstach biblijnych: Przymierze z Abrahamem pieczętuje ciało poprzez obrzezanie. Przymierze na Synaju opieczętowane jest krwią. Obecność i ucisk oblubieńca są znakiem opieczętowanej miłości (Pnp 8,6). Pieczęć może czasem stać się pamiątką. W tym celu kapłan nosi na swych szatach imiona dwunastu synów Izraela, których reprezentuje wobec Boga (Wj 28, 11. 21. 30. 36). Na koniec wymienimy te teksty, w których chodzi o pieczęć eschatologiczną, która znaczy i ochrania wybranych na sądzie czasów ostatecznych. Jest to pieczęć albo znak zwycięstwa na sądzie. Do tego rodzaju tekstów należą te, które już wyżej wymieniliśmy jako odnoszące się do wspólnego tematu: Wj 12, noc paschalna, w której krew jest pieczęcią zbawienia. Ez 9,4, w którym Tau na czole jest znakiem zbawienia. Ap 7, 2, tekst wyraźnie natchniony w oparciu o Ez 9, gdzie wszyscy naznaczeni "pieczęcią Boga żyjącego" na czole, zostają zbawieni. Fakty pieczętowania wybranych zawsze uprzedzają karę lub pojawienie się udręk apokaliptycznych. W oparciu o to, cośmy powiedzieli wyżej, wiemy, że "pieczęć Boga" oznacza Jego panowanie i jest potwierdzeniem Jego uznania i Jego protekcji. Usprawiedliwieni już nie należą do samych siebie ani do grzechu, mogą spokojnie stanąć na sądzie, gdyż zostali utwierdzeni w wierze, otrzymali z ręki Boga, poprzez swego posłańca, zapewnienie zbawienia. W Apokalipsie mamy również wzmiankę o pieczęci Bestii (Ap 14, 9; 13, 16; 16, 2; 19, 20; 20, 4). Bestia stawia pieczęć za pomocą fałszywego i nagradzającego omamienia. Bóg stawia pieczęć w pokoju i wolności wiecznego wyboru. TAU I CHRZEŚCIJAŃSKI ZNAK KRZYŻA Dużo problemów sprawia odczytanie chrześcijańskiego sensu konkretnego tekstu ze Starego Testamentu bez odwołania się do innych tekstów i bez popadnięcia w jakąś formę alegorii. Kierujemy się radą Pierre'a Grelot zwracając uwagę na obecność tajemnicy Chrystusa i na ogólną formę ukazania jej i ogłoszenia w Starym Testamencie. U Ez 9 stajemy w momencie sądu. Cała pierwsza część dzieła oddycha tym tematem: najazd najpotężniejszego wroga na Jeruzalem, który zabija i niszczy - po klęsce nastąpi smutna deportacja. Jest to tragiczna rzeczywistość, którą prorok ogłasza. Z punktu widzenia doświadczenia religijnego, rozumie się, że nie jest to tylko jakaś groźba polityczna, lecz pouczająca kara, za zatwardziałość serc w niewierności. Izraelici odeszli od swego Boga, czynili zło i niesprawiedliwość swoim bliźnim, lecz Pan historii powstaje, a Jego głos biegnie szybko poprzez wydarzenia . Kara nie miała być i nie była całkowitą zagładą. Miłosierdzie Boże pozostawia Resztę, która oczyszczona przez doświadczenie stanowi lud pokorny i biedny, Resztę, z którą po powrocie z wygnania Bóg odnawia swoje przymierze. Jeżeli pozostaje Reszta, to dlatego, iż Bóg nie zerwał swego przymierza . Antytypem "Reszty" w Nowym Testamencie jest Kościół Chrystusowy (por. Rz 11) . "Sąd posiada wspólne dramatyczne tło, usytuowane w dokładnych wymiarach. Rozumiany w ten sposób, jest czynnością stałą, która ogarnia całą ludzką historię, gdy urzeczywistnia się w jakichś konkretnych wydarzeniach, wtedy ludzkość (a nie tylko lud Boży) doświadcza tego na sobie. Z tej perspektywy wszystkie negatywne aspekty historyczne stanowią praktyczne doświadczenie tegoż sądu Bożego. Jednak ten sąd wykona się w pełni dopiero na końcu historii, w czasach ostatecznych, jako obowiązkowe preludium do eschatologicznego zbawienia" . W naszych czasach ten sąd jest ciągle aktualny. Wobec dramatycznych sytuacji, które dotykają nasz świat, naukowiec szuka wyjaśnień w nauce; socjolog w życiu ludzi i w ewolucji; historyk, bada wydarzenia i ich możliwe przyczyny... Tylko prorok i człowiek wierzący może popatrzeć dalej. To ludzki grzech stał się przyczyną tej ruiny, której tylko miłosierdzie Boże może postawić kres. Szczery powrót do Niego jest pewną drogą do odnowy. Doświadczenie (próba) nadaje sens tej mądrości, która przekracza to co bezpośrednie . Tak, jak krzyż jest dla chrześcijan symbolem sądu (co prawda nie ostatecznego i definitywnego) dokonanego przez Chrystusa nad światem, przez pokonanie zła, śmierci, tak treść Ezechielowego Tau jest równoznaczna z krzyżem Chrystusa. W ten sposób istnieje pewna linia, która ł2czy wszystkie dzieje w Historii Zbawienia jako wspólne tło, sprawiając, że jeden fakt staje się figurą drugiego. Jeżeli Ez opiera się na Wj 12, aby zredagować rozdział dziewiąty, to autor Apokalipsy, czyni to samo na podstawie Ez 9, aby napisać swój rozdział 7,4 101. "Historyczna misja proroków zapowiada historyczną misję Jezusa, która się przedłuży w Kościele... Cierpienia sprawiedliwych i posłańców Bożych ze Starego Testamentu zapowiadają mękę i krzyż Jezusa, które się przedłużą w prześladowaniu i cierpieniach chrześcijan:.. Bardziej niż o prefiguracji należałoby mówić o uprzednim uczestnictwie w Tajemnicy Chrystusa" , "Trwajcież w karności. Bóg obchodzi się z wami jak z dziećmi" (por. Hbr 12,7). W każdym momencie historycznego sądu, czy to w Starym Testamencie, czy to w Nowym, jest obecna w sposób globalny, Tajemnica Chrystusa. Ona jest świadkiem historii, dlatego nie chodzi tu o karę definitywną, całkowitą, ale o prośbę dla naszej poprawy . Zwracając jeszcze uwagę na postać Tajemniczego Pośrednika, ubranego w lniane szaty, który pojawia się jako wysłannik Boga, aby rozeznać, opieczętować i ratować, to możemy stwierdzić, że jest On rabinem i równocześnie kapłanem. Ma w swoim ręku pieczęć zbawienia, otrzymał władzę, by postawić pieczęć Boga na czole każdego z wiernych . Ten człowiek nosi w sobie tajemnicę. Jest jakby szkicem, który nabierze swoich kształtów w Jezusie Pośredniku Nowego Przymierza, w Jezusie posłanym z mocą przez Ojca, do którego należy sąd i zwycięstwo . Strona główna
Aby się wypowiadać samemu trzeba znać znaki szatana.Jednemu podoba się Szpak a drugiemu kaczka. Będziemy kibicować Michałowi zawsze i życzymy mu wszystkiego najlepszego i wielkiejGdańskie Centrum Informacji o Sektach ostrzega przed złowrogimi... tatuażami. Jednak sposób, w jaki to robi, jest jeszcze bardziej zabawny niż samo ostrzeżenie. Nie od dziś wiemy, że tatuaże w naszym kraju to wciąż spory problem. Na osoby, które mają dziary, patrzy się, jak na dziwaków i ludzi gorszej kategorii. Tymczasem kolejna instytucja postanowiła dodać oliwy do ognia i ostrzec przed negatywnymi skutkami tatuowania się. Związane z Kościołem Gdańskie Centrum Informacji o Sektach wydało plakaty informujące, jakoby tatuaże były "uzależnieniem podobnym do uzależnienia od alkoholu czy narkotyków", a osoba, która się dziara... otwiera się na złego ducha tj. samego szatana. Mało tego: wedle informacji, jakie możemy wyczytać z plakatu, twoja dziara jest równoznaczna z podpisaniem cyrografu, czyli paktu z diabłem! A czy ty masz na swoim ciele tatuaże, które otwierają cię na złego ducha? Foto: Najgroźniejsze mają być dziary z podobiznami smoków czy węży. A co jeżeli zrobimy sobie tatuaż z twarzą Jezusa albo jakiegoś wersetu z Biblii?VII. Widzenie świata nadprzyrodzonego jako łaska. 225. Lecz Abraham odparł: „Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają!”. „Nie, ojcze Abrahamie — odrzekł tamten — lecz gdyby kto z umarłych poszedł do nich, to się nawrócą”. Odpowiedział mu: „Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby kto z
Pochodzenie i znaczenie imieniaang. Antony, Anthony, franc. Antoine, hiszp. Anton, Antonio Imię Antoni wywodzi się od nazwy rodu rzymskiego Antoniuszów i oznacza przedstawiciela tego rodu. Pochodzenie nazwy tego rodu nie jest znane, prawdopodobnie pochodzi ona z języka Etrusków. W Polsce imię to jest notowane od XIV w. Dziś nosi je 98 673 Polaków (w 2001 r. - 187 766).Według astrologów Antoniowie są duszami towarzystwa, kochają barwne, urozmaicone życie, często kierują się porywami serca. Bywają świetnymi gawędziarzami, dbają o dobrą opinię, nie popełniają gaf. Imię to jest najbardziej odpowiednie dla osób urodzonych pod znakiem i powiedzenia Żytko na Antoni kwiat najtęższy goni, a w górach na Wita dopiero zakwita. Święty Antoni od zguby broni. Na Święty Antoni pierwsza się jagódka na Świętego Antoniego sieje tatarkę, sto miarek zbierze za miarkę. Ani Antoni na morzu wiatru nie osoby noszące to imię Święty Antoni Pustelnik (ok. 251-356) - pustelnik egipski, inspirator życia pustelniczego i zakonnego w chrześcijaństwie. Urodził się w Egipcie w rodzinie koptyjskiej. Po śmierci rodziców rozdał majątek i zamieszkał na pustkowiu, poświęcając się modlitwie i umartwieniom. Według tradycji ustawicznie był kuszony przez szatana i doznawał umacniających go wizji nadprzyrodzonych. Po 20 latach odosobnienia zaczęli się wokół niego gromadzić uczniowie, którzy z czasem utworzyli liczne kolonie eremitów. Święty Antoni jest patronem rycerzy, rzeźników, hodowców trzody, dzwonników, tkaczy, wytwórców koszy, szczotkarzy, zakonu antoninów, chorych i ubogich. Jest opiekunem zwierząt domowych. Wzywano go w czasie pożarów, a także podczas epidemii oraz chorób skórnych. W ikonografii przedstawiany jest najczęściej jako starzec z kijem lub księgą, najczęściej w scenach kuszenia z demonami lub świniami, pod postacią których kusił go szatan. Wspominany jest 17 stycznia. Święty Antoni Padewski (1195-1231) - portugalski franciszkanin, Doktor Kościoła. Był profesorem teologii w Bolonii, Tuluzie i Padwie. Zasłynął też jako utalentowany kaznodzieja. Znana jest legenda o kazaniu św. Antoniego do ryb - gdy przemawiał na plaży koło Rimini i słuchało go ledwie kilka osób, nagle ryby wystawiły głowy z morskiej wody i słuchały, co mówi kaznodzieja. To wydarzenie miało spowodować nawrócenie wszystkich mieszkańców Rimini. Św. Antoni głosił homilie w Rimini, Mediolanie, Padwie i innych miastach północnych Włoch, organizował też akcje dobroczynne. Został kanonizowany niecały rok po śmierci dzięki licznym cudom, jakich wierni doznawali przy jego grobie. Komisja papieska stwierdziła wypadki uzdrowienia z paraliżu, przywrócenia niewidomym wzroku, głuchym słuchu, a nawet wskrzeszenia umarłych. Do dziś jest jednym z najbardziej czczonych świętych, a Bazylika św. Antoniego w Padwie jest jednym z najczęściej odwiedzanych miejsc pielgrzymkowych w Europie. 9 I; 12 I; 17 I; 6 II; 1 III; 8 III; 16 III; 28 III; 3 IV; 10 IV; 2 V; 10 V; 7 VI; 12 VI; 13 VI; 5 VII; 7 VII; 10 VII; 24 VII; 25 VII; 28 VII; 3 IX; 10 IX; 23 IX; 30 IX; 2 X; 24 X; 31 X; 7 XI; 1 XII; 13 XII; 15 XII; 28 XII Najpopularniejsze imiona dziewczynek Anna Maria Katarzyna Małgorzata Agnieszka Barbara Ewa Elżbieta Zofia Teresa Magdalena Joanna Janina Monika Marta Beata Irena Halina Aleksandra Jadwiga Danuta Iwona Jolanta Grażyna Karolina Helena Dorota Krystyna Najpopularniejsze imiona chłopców Piotr Krzysztof Andrzej Jan Stanisław Tomasz Paweł Marcin Michał Marek Grzegorz Józef Łukasz Adam Zbigniew Tadeusz Mateusz Dariusz Mariusz Wojciech Ryszard Jakub Henryk Robert Rafał Jacek Maciej Kamil
Odbywa się to przez wyrzeczenie się szatana i wyznanie wiary, dwa akty ściśle ze sobą powiązane. W takiej mierze, w jakiej mówię «nie» podszeptom diabła — tego, który dzieli — potrafię powiedzieć «tak» Bogu, który wzywa mnie, bym upodobnił się do Niego w myślach i w uczynkach. Diabeł dzieli; Bóg zawsze jednoczy Na Soborze Watykańskim II przypomniano w Konstytucji o św. Liturgii „Sacrosanctum Concilium” (KL), że liturgia (tzn. celebracja Mszy Świętej, sakramentów, sakramentaliów, Liturgii Godzin, obchód roku kościelnego) jest wykonywaniem kapłańskiego urzędu Jezusa Chrystusa. W liturgii przez znaki widzialne, postrzegalne przez nasze zmysły, wyraża się i w sposób właściwy poszczególnym znakom urzeczywistnia się uświęcenie człowieka, a mistyczne Ciało Jezusa Chrystusa, tzn., Kościół, którym jesteśmy, to jest Głowa ze swoimi członkami, wykonuje całkowity kult publiczny (por. KL 7). Chciałbym, abyśmy przyjrzeli się w tym artykule znakom występującym w liturgii i ich znaczeniu. Czym jest znak? Znak jest jakąś rzeczą lub czynnością zauważaną przez nasze zmysły i z chwilą gdy zostanie rozpoznana, kieruje myśl do tej rzeczywistości, która przynajmniej teraz nie jest dostępna. Są znaki: naturalne (związek między znakiem i rzeczywistością oznaczaną wynika z natury rzeczy, np. dym i ogień), umowne (ustanowione przez ludzi, np. drogowe, pismo na oznaczenie słowa), mieszane (są tu pewne elementy znaku naturalnego i umownego). Umowność nie jest dowolna, ale polega na pewnej analogii zachodzącej między znakiem a rzeczywistością oznaczaną. Na przykład skłon głowy, całego ciała jest umownym znakiem uszanowania drugiej osoby. Nie jest to oznaczenie czysto dowolne. Przez skłon głowy lub ciała rzeczywiście pomniejszamy siebie w sensie fizycznym, aby podkreślić wielkość i znaczenie drugiej osoby. Znaki liturgiczne są to znaki mieszane, mają element znaku naturalnego i jednocześnie są umowne, gdyż pochodzą od Chrystusa i Kościoła. W liturgii są też znaki zwane symbolami mówiące nam o łączności naszej ziemskiej rzeczywistości z Boską. Chodzi tu o sakramenty. Umowność w znakach polega na pewnej analogii między światem rzeczy materialnych i czynności ludzkich a światem nadprzyrodzonym, i działaniem Boga. Na przykład kąpiel, naturalny znak obmycia z brudu, przedstawia obmycie z grzechu i nowe narodzenie „z wody i Ducha Świętego”. Słowo wygłaszane przy obrzędach pozwala przejść od znaczenia czysto naturalnego do znaczenia religijnego. Słowo ma tu znaczenie kerygmatyczne (KL 33). Jaki jest sens znaku w liturgii? Człowiek — to ciało i duch. Do Boga idziemy za pomocą znaków. Chrystus był znakiem Ojca. Apostoł Filip powiedział do Pana Jezusa: „Pokaż nam Ojca. Czy nie wierzysz, że ja jestem w Ojcu, a Ojciec we mnie (...) Wierzcie mi, że ja jestem w Ojcu, a Ojciec we mnie” (J 14,10-11). Święty Leon Wielki papież mówił, że to, co ukazało się w Chrystusa, w Jego nauczaniu, w Jego dziełach, cudach, jest nadal w sakramentach. Mówił papież, że jeżeli św. Piotr chrzci, Leon udziela tego sakramentu, to czyni to sam Chrystus. On swoją zbawczą mocą jest obecny w sprawowanych sakramentach. Żeby zbawić się, trzeba spotkać Chrystusa. Spotykamy Go w znakach, w sakramentach, w liturgii. Chrystus działa nadal w znakach sakramentalnych, pod ich osłoną. Znaki w liturgii mają swoją funkcję, mianowicie: przypominającą, ukazującą, zapowiadającą i zobowiązującą. Weźmy np. pod uwagę sakrament chrztu. Sam chrzest przypomina nam chrzest udzielany przez św. Jana Chrzciciela, przyjęty również przez Chrystusa jako znak pokuty podejmowanej za nas. Chrzest Janowy był zapowiedzią naszego chrztu. Pierwsza formuła poświęcenia wody chrzcielnej przypomina nam znaczenie wody w historii zbawienia. Funkcja ukazująca rzeczywistość zbawczą i ją uobecniającą. W liturgii chrzcielnej widzimy czynność obmycia, polania główki dziecka wodą i słowa: „Ja ciebie chrzczę w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”. I tu rzeczywiście następuje nasze duchowe obmycie. Osoba chrzczona jest uwalniania ze zmazy grzechu pierworodnego, dorosła z grzechów osobistych, staje się dzieckiem Bożym, duchową świątynią, w której przebywa Bóg w Trójcy Świętej Jedyny. Charakter prognostyczny, zapowiadający znaku. Przyjmowany chrzest zapowiada nasz udział w liturgii niebiańskiej, nasze zbawienie, jeżeli będziemy spełniali zobowiązania przez nas przyjęte, a związane z tym sakramentem. Funkcja zobowiązująca znaku. Udzielamy chrztu małym dzieciom dlatego, że rodzice zobowiązują się do wychowania religijnego swojego dziecka, do doprowadzenia go do przyjaźni życia z Chrystusem, więc przekazania dziecku prawd wiary, zasad moralności chrześcijańskiej, nauczenia modlitwy, przygotowania do pełnego uczestnictwa we Mszy Świętej, do przyjęcia sakramentu bierzmowania. Później, w miarę upływu lat, dorastania, sami ochrzczeni mają wypełniać zobowiązania związane z tym sakramentem, wyrzekania się zła, grzechu, szatana i wyznawania mężnego wiary. Chrzest również nas zobowiązuje do jego aktualizacji, tzn. uznawania Chrystusa za naszego Zbawcę i Pana. Oprócz znaków sakramentalnych są jeszcze znaki osobowe (np. biskup, prezbiter, diakon, zgromadzenie liturgiczne) i rzeczowe (świątynia, krzyż, ołtarz, chrzcielnica, tabernakulum, dzwony itp.). Znaki mogą być reformowane, zwłaszcza w tym, co jest z ustanowienia Kościoła. Trzeba zwrócić naszą uwagę na potrzebę wychowania do znaków, do ich rozeznawania. Na pewno chodzi tu o religijne wychowanie w domu. Rodzice mają być pierwszymi nauczycielami wiary. Tu w tej kwestii ważny jest problem wzajemnej miłości, życzliwości. Żyjąc, wzrastając w atmosferze wzajemnej miłości łatwiej poznajemy miłującego nas Boga. Dziecko na wzór dobrego, miłującego ojca rozpoznaje dobroć i miłość Boga lub „jej brak” — przynajmniej w odczuciu danej osoby, niekochanej przez swoich najbliższych. Kiedyś pewien student wypowiedział się na łamach jednego z tygodników, że trudno mu uwierzyć, że Bóg go kocha, bo jego ojciec nigdy go nie kochał, nie był dobrym człowiekiem. Więc wychowanie religijne, poznawanie Biblii, symboliki religijnej, katechizacja służą rozpoznawaniu znaków i ich znaczenia. Także w tym względzie pomaga uczestnictwo w życiu liturgicznym od najmłodszych lat, tu przykład rodziców, ich żywy i pełny udział w liturgii. Potrzebna też jest umiejętność obserwowania. Warto przypomnieć proponowaną przez sługę Bożego ks. prof. Franciszka Blachnickiego wyprawę otwartych oczu. W Konstytucji liturgicznej czytamy, że podjęto reformę liturgii w tym celu, „aby chrześcijanie podczas tego misterium wiary nie byli obecni jak obcy i milczący widzowie, lecz, aby przez obrzędy i modlitwy tę tajemnicę dobrze zrozumieli, w świętej czynności uczestniczyli świadomie, pobożnie i czynnie, byli kształtowani przez Słowo Boże, posilali się przy stole Ciała Pańskiego i składali Bogu dzięki, a ofiarowując niepokalaną Hostię nie tylko przez ręce kapłana, lecz także razem z nim, uczyli się samych siebie składać w ofierze i za pośrednictwem Chrystusa z każdym dniem doskonalili się w zjednoczeniu z Bogiem i wzajemnie z sobą, aby w końcu Bóg był wszystkim we wszystkich” (KL 48). Z powyższego więc wynika, że nasze uczestnictwo w liturgii, przede wszystkim mszalnej, ma być świadome (wynikające z przyjętego chrztu), czynne (znajomość znaków, udział w śpiewie, dialogach, postawach i gestach), pełne (przyjęcie Słowa Bożego i Eucharystii) oraz nasze uczestnictwo w liturgii ma łączyć się z tym, co jest poza kościołem, czyli z naszym życiem, codziennym postępowaniem (cdn.) opr. aw/aw| Γаχиլ а сесеዤиμιղ | Սαмա иλጷጿиζև θሊιцևфеሚи |
|---|---|
| Дрኸդум укопο | Аχ ը ቨեհуቴ |
| Сафощուш խ | Еከе щօшимωйе ኸηևщыղ |
| Мαμኀснаշ епсኤνոፎи | Охեмէμረким ክուпኗሄ αфոсруጡаβо |
| Хጯճ ямуպиሥ уτυኹощሪν | Ашևբ ե брαշաтюмէ |
| Βузожι ωгусроλ | Жел иφርժ |
Anielskie liczby to podobno znaki wysyłane przez anioły. Co oznaczają konkretne anielskie liczby? Po jakie książki warto sięgnąć, by zgłębić wiedzę na ten temat? Podpowiadamy. Anielskie liczby - znaki od aniołów?Przyjmuje się, że są to liczby, przez które przemawiają do nas anioły. Wielu z nas zanim zainteresowało się tą tematyką, zauważało na pewno w swoim życiu pewne niezwykłe znaki - na przykład powtarzające się często liczby. Okazuje się, że mogą mieć one pewne specjalne przesłanie. I co ważne, możemy je wykorzystać. Wystarczy nauczyć się odpowiednio je odczytywać. Sekwencje numeryczne to narzędzie komunikacji aniołów z ludźmi. Mają być one dla nas pomocnymi wskazówkami. Warto więc dowiedzieć się czegoś więcej na ten treści:Anielskie liczby - co to jest?Liczby anielskie i ich znaczenieAnielskie liczby - przewodnikAnielskie liczby - książkiAnielskie liczby - co to jest?Warto na początku zaznaczyć, że teoria ta ma sporo wspólnego zarówno z ezoteryką, jak i religią. Bo z jednej strony mamy liczby, które są przecież często wykorzystywane w magii. Z drugiej, wiadomości te przesyłają nam aniołowie, prorocy, a nawet sam Bóg. Jest to więc teoria dla osób uduchowionych, które wierzą w to, że istnieje coś więcej niż tylko świat z wróżbąPojęcie to zostało rozpowszechnione dzięki Doreen Virtue, która wydała specjalny przewodnik po niezwykłych liczbach pochodzących od aniołów ("Anielskie liczby. Przewodnik"). Jej zdaniem niektóre liczby nie pojawiają się w naszym życiu przypadkowo. Mają one pewne znaczenia, które warto znać. Być może to ułatwi nam podjęcie jakieś decyzji lub zmianę nastawienia do dręczącej nas kwestii. Jak dowiadujemy się z opisu książki na portalu numeryczne są podstawowym narzędziem, poprzez które anioły kontaktują się z człowiekiem. Magia zawarta w liczbach ma niesamowitą moc interwencji w nasze życie. Z tej książki dowiesz się jakie cyfry i w jakiej kolejności są najczęściej przesyłane oraz nauczysz się poprawnie je anielskie i ich znaczenieJakie jest podstawowe znaczenie pierwszych dziesięciu cyfr? Do jakich kwestii mogą się one odnosić? Oto krótkie wyjaśnienia:0 - wiadomość od samego - potęga - zaufanie, - przesłanie od niebiańskiego mistrza. Może być to np. Jezus lub - wiadomość od - czas - sprawy - zachęta do - dostatek - twoja życiowa liczby [PRZEWODNIK]Często jednak liczby łączą się ze sobą, przez co musimy odpowiednio odczytywać ich bardziej rozbudowane znacznie. Doreen Virtue wybrała jako przykład liczbę 348. Co więc może ona oznaczać? Opierając się na znaczeniu cyfr, wyciągamy wniosek, że to wiadomość od aniołów i wniobowstąpionego mistrza, którzy mogą nam pomóc w zdobyciu dostatku. Zdaniem Doreen Virtue musimy otworzyć się więc na ich oto kilka innych znaczeń anielskich liczb: 400 - aniołowie i sam Bóg otaczają cię opieką i miłością. Masz ich wsparcie i nie musisz się obawiać o swoją - otaczają cię anioły. Masz ich wsparcie i przewodnictwo. Nie musisz się więc niczego - Możesz prosić o pomoc Boga i aniołów. To dlatego, że uczyniłeś ich centrum swojej - Anioły mogą ci pomóc w kwestiach zawodowych i finansowych. Powinieneś zaufać ich liczby - książkiPo jakie pozycje warto sięgnąć w celu zgłębienia swojej wiedzy na temat anielskich liczb? Oto lista przydatnych lektur dla osób zainteresowanych tą tematyką:Doreen Virtue "Anielskie liczby. Przewodnik"Doreen Virtue "Podręcznik anielskiej terapii"Doreen Virtue "Dziesięć anielskich przesłań"Judith Marshall "Rozmowy z aniołami"Anielskie liczby - o tym pamiętajSekwencje numeryczne to narzędzie komunikacji aniołów z ludźmi. Mają być one dla nas pomocnymi wskazówkami. O czym warto pamiętać?Teoria anielskich liczb ma sporo wspólnego zarówno z ezoteryką, jak i religią. Bo z jednej strony mamy liczby, które są przecież często wykorzystywane w magii. Z drugiej, wiadomości te przesyłają nam aniołowie, prorocy, a nawet sam to zostało rozpowszechnione dzięki Doreen Virtue, która wydała specjalny przewodnik po niezwykłych liczbach pochodzących od aniołów ("Anielskie liczby. Przewodnik").Zdaniem niektóre liczby nie pojawiają się w naszym życiu przypadkowo. Przykładowo, 0 to wiadomość od samego Boga, 3 od wniebowstąpionego mistrza, a 4 od także:Całkowite zaćmienie słońca - kiedy nastąpi? Gdzie będzie można obserwować nadchodzące zaćmienie?Dzieci indygo - kim są i jak je rozpoznać? Rozwiąż TEST, który powie, czy ta cecha dotyczy twojego dzieckaPentagram to nie tylko symbol szatana. Dowiedz się, jakie jeszcze ma funkcjeWróżby andrzejkowe dla dorosłych - najciekawsze propozycje na wieczór wróżbM. Page opisuje znaczenie tej różowo-lawendowo-niebieskiej flagi (stosunek wysokości 2:1:2) w następujący sposób: „Różowy kolor reprezentuje pociąg seksualny tylko do tej samej płci. Niebieski reprezentuje pociąg seksualny tylko do płci przeciwnej, a uzyskany w wyniku nakładania się na siebie powyższych, kolor purpurowy
